জেবিয়ান..🦋 (খণ্ড -১৬)

 

:ভাল পাঁও তোমাক ।

দলংৰ পাৰখন তেতিয়া তিতাই ৰাখিছিল শিলমু তুলাৰ শুভ্ৰ পাহিয়ে । একেটা স্পীডত আহি আছিল দুখন চাইকেল , এখন হিৰ' আনখন মিছ ইণ্ডিয়া । হৰ্থাৎ বৰ্ণমে কোৱা কথাষাৰত পেডেলৰ পৰা সৰি পৰিব খুজিলে তাইৰ ভৰি এটা । 

: কি হল একো নকলা যে । 

বৰ্ণমে পুণৰ কলে । সমগ্ৰ টিউচন চেণ্টাৰতোতে কাৰোৰে বাবে হয়তো অজান নাছিল দুয়োৰে মনৰ কথা । 

তথাপি কিয় একো কব পৰা নাই সমীক্ষাই । দুয়োজনী জীয়াৰীক সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস কৰা মাকৰ মুখখন ভাহি আহিল মনত ।

: কিবা এটা  কোৱা ...

আকৌ এবাৰ কলে বৰ্ণমে । অজানা শংকাত দুগাল ৰঙা পৰিল সমীক্ষাৰ।

: অলপ সময় দিবানে মোক ? 

সেপ ঢুকি কলে তাই ।

: Fine ! বৰ্ণমৰ মাতষাৰত লাগি থাকে কিছু অভিমান কিছু কঠোৰতা 

                              ********

সমীক্ষা আৰু পঞ্চীৰ ফাইনেল পৰীক্ষা একেদিনাই আৰম্ভ হৈছিল । সমীক্ষা ৰ কালি পৰীক্ষা শেষ হৈছে আৰু পঞ্চীৰ আজি আগবেলা আছে শেষৰতো পৰীক্ষা ন' বজাৰ পৰা বাৰ' বজালৈ । বায়েক পৰীক্ষা লৈ ওলাই যোৱাৰ পাছত বাৰাণ্ডাতে বহি সমীক্ষাই পঢ়ি আছে ৰীতা চৌধুৰীৰ 'এই সময় সেই সময় ' ।

উপন্যাসৰ পৃষ্ঠাত এবাৰ সোমোৱাৰ পাছত সমীক্ষাই প্ৰায় পাহৰি যায় চৌপাশৰ পৃথিৱীৰ অস্তিত্ব । চৰিত্ৰ বোৰে চকুৰ আগত দোলা দি থাকে তাইৰ । প্ৰায় ডেৰ ঘণ্টা একেৰাহে সমীক্ষাই পঢ়ি আছে কিতাপ খন । তেনেতে গেট খুলি সোমাই আহিল পঞ্চীৰ স্কুটী । কাষতে থকা ফোনটোত সময় চালে সমীক্ষাই । বাৰ বাজিবলৈ এতিয়াও বহুত সময় বাকী । পঞ্চী ইমান সোণকালে কেনেকৈ পালেহি।

: অ মা ...বা দেখোন পালেহিয়ে । 

সমীক্ষাৰ মাত শুণি ভিতৰৰ পৰা উধাতু খাই আহিল মাক ।

:মাজনী..ইমান সোণকালে যে ?

দোষী দোষী মনোভাৱেৰে গ্ৰীলখন ঠেলি বাৰাণ্ডালৈ সোমাই আহিল পঞ্চী ।

: ডাঙৰ কথা এটা হল ! 

পঞ্চীয়ে মৃদু স্বৰত কলে ।

: কি হল ?

 মাক আৰু সমীক্ষাই উৎকণ্ঠাৰে সুধিলে ।

: আছলতে মোৰ ৰুটিন খন চোৱা ভূল হল । এক্সাম কালিহে আছিলে । 

কন্দুৱামুৱা হৈ পঞ্চীয়ে কলে ।

: তাৰমানে তোৰ এইটো semester ৱেষ্ট ? 

: অহ .. নেক্স ইয়েৰ এটা এক্সাম আকৌ দিব লাগিব। কিমান দুখ লাগিছিল জানা ?  ষ্টেচনলৈ গৈ ট্ৰেইন এখনত উঠি কৰবালৈ গুচি যাম বুলি ভাবিছিলো ।

পঞ্চীয়ে তলমুৰকৈ কলে ।

: তাৰপাছত  ?  পঞ্চীৰ কথাবোৰ একেথৰে শুণি থকা সমীক্ষাই সুধিলে এইবাৰ ।

: মায়ে দিয়া বজাৰকেইটা কৰিব আছিল যে সেই কাৰণে গুচি আহিলো ঘৰলৈকে । 

 মাক আৰু সমীক্ষা লৈ পেন্দুৱাকৈ চাই পঞ্চীয়ে কলে । 

: লগতে স্কুটিখনো আছিল যে ...

ইমানপৰে মনে মনে থকা মাকে মিচিকিয়াই হাঁহিলে এইবাৰ । 

: হব দে যি হল হল আৰু । এনেকৈ ঘৰ এৰি যোৱাৰ কথা আকৌ ভাবিলে মাৰ হে পাবি । 

জীৱনৰ জটিলতম কথাবোৰৰ সৰলীকৰণ কৰিব জানে সিহঁতৰ মাকে । সমস‍্যাবোৰ একাষৰীয়া কৰি জীৱন জীয়াৰ মন্ত্ৰ জানে তেওঁ ... পৰাপক্ষত কথাবোৰ বিছৰাৰ দৰে কিয় নহল সেয়াও বিচাৰ কৰি নাথাকে । হয়তো সেইবাবেই দুয়োজনীয়ে কিবা ভূল কৰিলেও নিসংকোচে মাকক কব পাৰে । 

: মই চাহকে বনাও ৰহ ... তোকযে নাৰিকলৰ বিস্কুট তোৰ কথা কৈছিলো আনিলি নাই ?

মাকে আকৌ সুধিলে ।

: আনিছো ...স্কুটীতে আছে । 

: সোণজনী বেগটো আনগৈ যা । মই চাহ বঢ়াওগৈ ।

মাজনী তই দুখ কৰি নাথাক । আবেলি বাৰু কেক বনাই খুৱাম ।

মাকে পঞ্চীৰ গালে মুৰে হাত ফুৰাই কলে । ইমান পৰে কিছু অসহজবোধ কৰি থকা পঞ্চীয়ে মিছিককৈ হাঁহি দিলে ।

মাকৰ এই সৰলতা সাহস সমীক্ষা আৰু পঞ্চীৰ ..

জীৱন তপ্ত বাটৰ যেন শীতল ছা ;

সিহতৰ মাক । 

  

: সমীক্ষা.. 

ৰাতি প্ৰায় দহ বজাত বিছনাত পৰি ফোনটোৰ ডাটা কানেকশ্বন অন কৰিছিল তাই । বৰ্ণমৰ মেছেজটোৱে মনটো ভাল লগাই দিলে ।

: কোৱা .. এক্সাম কেনেকুৱা হল তোমাৰ ?

: কলেজ এৰি দিলো জানা । 

: কি ...? 

কোনোবাই বৈদ্যুতিক তৰংগ এদাল সৰ্বশৰীৰতে লগাই দিয়াৰ জীকাৰ খাই উঠিল সমীক্ষা ।

এনেকৈয়ে গুচি যাব পাৰেনে সি ? 

এবাৰো তাইৰ কথা নভবাকৈ !!

: ধেমালি কৰিছা তুমি ।

: নহয় । সচা কথা ।

: কিয় বৰ্ণম ? ডিগ্ৰী আধাতে এৰি যায় নেকি কোনোবা ।

 বৰ অসহায় লাগিছে সমীক্ষাৰ ..

 বৰ অসহায় !

: NC , Back ৰ ভৰ সহিব নোৱাৰিলো আৰু । গুৱাহাটীতে সৰু জৱ এটা পাই গুচি আহিলো ।

: মোৰ পৰা কিবা হেল্প লৱ পাৰিলাহেতেন ..নকলা কিয় ? 

: তুমি কি মোৰ বাবে প্ৰক্সি লগাব পাৰিলা হেতেন ? 

: নোট লব পাৰিলা হেতেন , কিবা থিয়ৰী বুজি পোৱা নাছিলা যদি কবটো পাৰিলা হয় !!!

সুতীব্ৰ অভিমান মিহলি মেছেজটো চেণ্ড কৰিলে তাই বৰ্ণমলৈ  ।

ৰিনিকি ৰিনিকি মনত পৰিছে তাইৰ ...ছেছ'নেল পৰীক্ষাৰ শেষৰ দিনা অডিটৰিয়ামৰ কাষত ছকামকাকৈ দেখিছিল বৰ্ণমক । তাৰমানে সেয়াই শেষ দেখা । তাইটো শেষ বুলি তাক এবাৰ প্ৰাণভৰি যোৱাকৈ চোৱাৰো সুযোগ নাপালে ।

: আকৌ কেতিয়াও নাহা জেবি কলেজ ? 

: কি কৰিমনো গৈ ? ওলোতাই সমীক্ষাকহে প্ৰশ্ন কৰিলে সি ।

হথাতে নোহোৱা হোৱাৰ স্বভাৱ পুৰণি তাৰ ... অহেতুক দুচকুৰে লোতক বৈ আহিল সমীক্ষাৰ ।

: তুমি অলপ Change হবা দেই । কাৰোবাৰ মন ভাল লগাবলৈকে ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে গৈ কাম কিছুমান নকৰিবা । নিজৰ কাৰণে ষ্টেণ্ড লবলৈ শিকিবা।

হয়তোবা বৰ্ণমে বুজিছিল সিদিনা অনিচ্ছাসত্বেও সমীক্ষাই  অৰুণক হেণ্ডশ্বেক দি অপ্ৰস্তত হোৱা কথাষাৰ ।  সমীক্ষাই নকলেও তাইৰ মনৰ ভাব বুজিবলৈ সক্ষম বৰ্ণম । 

: ঠিক আছে বৰ্ণম .. হেপ্পী থাকা তুমি সদায় ।

এতিয়া যে শুভকামনা দিয়াৰ বাহিৰে আন কোনো গত‍্যন্তৰ  নাই সমীক্ষাৰ । 

কৱ পাৰিবনে তাক উভতি আহা বুলি...স্বাৰ্থপৰৰ দৰে ।

: তুমিও হেপ্পী থাকিবা ।

: You happy ..I will be automatically happy . 

ফোনৰ ডিছপ্লেত সমীক্ষাৰ আদৰুৱা স্পৰ্শ । বিছৰা দৰে একো লিখিব নোৱাৰাকৈ কপিছে তাইৰ আঙুলি বোৰ । 

: অৰুণ সতৰ পৰা দুৰত থাকিবা পাৰিলে । ভাল লৰা নহয় সি !

বৰ্ণমে পুণৰ মেছেজ দিলে তাইলৈ ।

" তুমি কৈছা যেতিয়া মুৰ তুলিও নাচাও তালৈ " 

কব খোজে সমীক্ষাই ...নোৱাৰে কৱ। 

কিবা এটাই সী ৰাখে দুহাত ।

: ঠিক আছে । মুহূৰ্তত যতিৰ পাছত বৰ্ণমলৈ চেণ্ড কৰিলে মেছেজ ।

: এতিয়া শুই থাকা .. তোমাৰ শুৱাৰ টাইম মিছ হৈছে ছাগৈ । 

সময় তেতিয়া দুপৰ নিশা ।

: Thank you বৰ্ণম । তুমি গুচি যোৱা বুলি খবৰটো দিলা । নহলে কিজানি কলেজত তোমাক বিছাৰি পাগল হলোহেতেন মই !!

বৰ্ণমলৈ মেছেজটো লিখিও মোহাৰি থয় তাই । তাৰ বিপৰীতে টাইপ কৰে ' গুড নাইট্' বুলি । 

আকাশত তেতিয়া মৰজোন..আউসীৰ ঘিটমিটীয়া আন্ধাৰ । সমীক্ষাৰ মন প্ৰজাতো চপৰা চপৰে কলীয়া ডাৱৰ । 

পদুলি মুৰৰ শেৱালি জোপাত বহি কেতেকী এজনীয়ে বিনাইছে ...মাজৰাতি কেতেকীৰ হিয়াভগা মাত জীৱনত প্ৰথম বাৰলৈ শুনিছে সমীক্ষাই । তাইৰ দুচকুত নিদ্ৰাহীনতা ... !  নিশাটোৰ বাবে এটা পলক নেপেলোৱাকৈ মাধো বাগৰ সলাই থাকিল তাই । 

                               ******

আগলৈ..

✍️Sangeeta Devi , Jorhat

( Thank you dear Readers❤️)