জেবিয়ান..🦋 (খণ্ড -২০)

 আজি জে বি কলেজলৈ বৰ্ণম উভতি অহাৰ তৃতীয়টো দিন । এতিয়ালৈকে সমীক্ষাৰ ভালকৈ কথা পতা হোৱা নাই তাৰ সতে । মনতে পৰিকল্পনা লৈছে তাই নোটখিনি লিখি হলেই বৰ্ণমৰ সতে পাতিব বহু কথা , বহীখন দিয়াৰ অজুহাত লৈ ... !

কৰবাট অলপ সুৰুঙা পালেই সমীক্ষাই মেলি লয় বহীখন । কেতিয়াবা যদি কমন ৰুমত , কেতিয়াবা লাইব্ৰেৰীত ।

কালি আনকি কেণ্টিনতে উলিয়াই লিখিবলৈ লৈছিল তাই । জ‍্যোতিময়ে দেখা পাই জোকাই থৈ গৈছে।

" ইমান চোকা ছোৱালীয়ে যদি এনেকৈ পঢ়িবলৈ হয় , আমাৰ কি হব আৰু ।" 

                               *******

: কি কৰি থাকা এনিটাইম ।

টেবুলখনৰ পৰা ডাষ্টাৰটো লৈ মৃদুকৈ সমীক্ষা বহি থকা বেঞ্চখনত থেকেচা মাৰি কলে বৰ্ণমে । সৰুৰে

পৰা সমীক্ষাই অলপ ডাঙৰ শব্দ শুণিলেই শ্বক খাই যায়। সেয়ে কোনো স্কুলীয়া বান্ধৱীয়ে তাইৰ নাম দিছিল " মিনি হাৰ্ট এটেক" । আজিও পটকৈ ভয় খাই গল তাই... জীৱটো ঢিপিংকৈ যোৱাৰ দৰে ! 

: কি হল বৰ্ণম ? 

অফ পিৰিয়ডটোত বৰ্ণমৰ বাবে নোট কপি কৰি থকা বহীখন লুকুৱাই সমীক্ষাই সুধিলে । ক্লাছৰুমত তেতিয়া সেৰেঙা লৰা ছোৱালীৰ উপস্থিতি।

 ডাষ্টাৰত লাগি থকা চ'কৰ কণিকা কিছু লাগিছিলহি তাইৰ সোফালৰ চুলিখিনিত । 

: মেজেছ এটাৰো ৰিপ্লাই নিদিয়া কিয় ? 

তাইৰ সন্মুখত এয়া তাহানিৰ অশান্ত বৰ্ণম ...

প্ৰেমিক বৰ্ণম ।

: তুমি মেছেজ কৰিছিলা নেকি ? 

ফোনটো বেগৰ পৰা উলিয়াই লৈ চাব খোজা তাইৰ পৰা সি কাঢ়ি ললে ফোনটো । 

ইমান অধিকাৰবোধ ?

প্ৰিয়জনে এনেকৈ প্ৰদৰ্শন কৰা আকোৰগোজ অভিমান , অধিকাৰৰো যে থাকে সুকীয়া আমেজ !

: Sorry .. ! 

পাছমুহুৰ্ততে ফোনটো উভোতাই  দি সি কলে ।

: মই আচলতে Migraine ৰ প্ৰব্লেমটোৰ কাৰণে বৰকৈ ফোন নাচাওৱে ।

দোষী দোষী ভাবেৰে তাই কলে ।

: একো নহয় Migraine ত ফোন চালে । সৰু সৰু কথাবোৰ ইমান ছিৰিয়াছলি কিয় লোৱা তুমি ?

: কি মেছেজ দিছিলা নো ? 

ফোনটো চাবলৈ লৈ সমীক্ষাই কলে ।

: পাচ মিনিটৰ কাৰণে আমি অকলে থকা পাতিব পাৰিম নেকি ?

:কোৱা... 

আউলী বাউলি সমীক্ষাৰ মনৰ ইপাৰ সিপাৰ ।

: আজি নহয় .. কাইলৈ ! লগৰখিনিয়ে এনেকৈ কথা পতা দেখিলে বৰ জোকাই মানে মোক ।

: আচ্ছা .. 

হাঁহি উঠি গল সমীক্ষাৰ  । 

: চুলিৰ ওচৰত চ'ক লাগি আছে ..

বৰ্ণমে লাহেকৈ তাইৰ ফালে হাওলি হাতখন আগবঢ়াই দিলে  ডাষ্টখিনি মোহাৰিবলৈ । মুৰটো কিছু পিছুৱাই দিলে তাই । 

: মই নিজেই চাফা কৰি ল'ম । 

অনুমানতে চুলিখিনিত হাত দি সমীক্ষাই কলে ।

: ঠিক আছে । 

কিছু অসহজবোধ হাঁহি এটা মাৰি বৰ্ণম ওলাই গল ক্লাছ ৰুমৰ পৰা ।

কাইলৈ দুয়োটাই পাচমিনিটৰ বাবে কথা পাতিব ..

কি কব বাৰু বৰ্ণমে ... তাই ! 

নিজৰ অন্তঃমুখী ব‍্যক্তিত্ব একাষৰীয়াকৈ থৈ সমীক্ষাই কব পাৰিবনে তাইৰ হৃদয়ত সাচি ৰখা কথাবোৰ ।

 বহীখন উলিয়াই পুণৰ লিখিবলৈ লৈ হাতখন দেখোন অজানা আবেগত কপিছে তাইৰ ! 

 বহীখন বেগত ভৰাই সমীক্ষা বেলকনিতোলৈ ওলাই আহিল ।

: তোমাৰ চেইনদাল ইমান ধুনীয়া ।

  সমীক্ষাৰ কাষতে ৰৈ পখিলা লগা লকেটৰ চেইনদাললৈ আঙুলিয়াই কলে দৰদীয়ে ।  সৰুৰে পৰা পখিলা ভালপোৱা সমীক্ষাক এইবাৰ মাক দেউতাকে গঢ়াই দিছিল এটা সোণৰ পখিলা ।  

: অহ্...Thank you ! সিদিনা তোমাক ৰাফকৈ কলো বেয়া নাপাবা দেই । 

সমীক্ষাই হাঁহি এটা মাৰি কলে ।

: নাই নাই ... তুমি আচলতে সচা কথাটোৱে কৈছিলা।

দৰদীয়ে লাজ লাজকৈ কলে । সমীক্ষাৰ মৰম লাগি গল তাইলৈ  ;  

: তোমাৰ চিক্ৰেট কথা এটা গম পাইছো মই ।

প্ৰসংগ সলাই দৰদীয়ে কলে ।

: কি...? 

: আমাৰ ডিপাৰ্টমেণ্টৰ বৰ্ণম তোমাৰ বয়ফ্ৰেণ্ড ন ' ?

কি উত্তৰ দিব সমীক্ষাই ,  একেআষাৰে হা কৱও নোৱাৰি না কৱও নোৱাৰি ... বিৰাট দোমোজা !

: Actually আমি বহুত পুৰণা চিনাকি । আগতে আমাৰ মাজত কিবা এটা আছিলো । কিন্তু এতিয়া তেনেকুৱা একো নাই ।

যিমান পাৰি সহজ ভাষাত বুজাবলৈ চেষ্টা কৰিলে সমীক্ষাই । চকুৱে মুখে তেতিয়াও লাগি আছিল অলপতে তাৰ সৈতে কথা পতাৰ সৰগী সুখ ।

অৱশ্যে সমীক্ষাৰ ব‍্যাখ‍্যা শুণি মুঠেও সন্তোষ্ট হোৱা নাই দৰদী ।

: BTW তোমাক কোনে কলে আমাৰ কথা ?

পুণুৰাই দৰদীক সুধিলে তাই ।

: Actually কেইদিনমান আগতে সি কপি এখনেৰে তোমাৰ মুৰত মাৰি দিয়া দেখিলো । যিহেতু তোমাক তেনেকুৱা behave কৰিবলৈ কোনেও  সাহস নকৰে  so অলপ research কৰি মেলি ৰহস‍্যটো উলিয়ালো আৰু ।

দৰদীয়ে গৌৰৱেৰে কলে । যেন ইমানবোৰ অনুসন্ধান কৰাৰ বাবে তাই প্ৰসংশাৰ পাত্ৰী ।

: এতিয়াহে বুজিছো তোমাৰ এটেনডেঞ্চ ইমান হাই কিয় ? 

পুণৰ হাহি হাহি কলে দৰদীয়ে ।

: কিয় ? 

: একেটা ক্লাছ তে যদি বয়ফ্ৰেণ্ড থাকে ক্লাছ কৰিবলৈ টো মন যাবই ন' ? 

খিলখিলাই হাঁহিলে দৰদীয়ে । হাঁহিলে সমীক্ষায়ো।

: বাপৰে ... সাংঘাতিক লজিক উলিয়াইছা তুমি । 

: হয়নে .. কিন্তু সি তোমাৰ লগত নিমিলে । 

দক্ষ জ‍্যোতিষীৰ দৰে কলে দৰদীয়ে ।

: কিয় ?

: তাৰ নিছিনা অধচ্ কাৰো সতে ভালকৈ কথা নপতা এটা তোমাৰ দৰে চিম্পুল ছোৱালী এজনীৰ সতে মেটচ্ নকৰে অলপো ।

বৰ্ণম আৰু অধচ্ ...

বৰকৈ কথা নাপাতে সি , তাৰ একান্তই ঘনিষ্ঠ বন্ধু খিনিৰ বাহিৰে কাৰো সতে মিলিব নোৱাৰে বৰ্ণম । 

নাই নাই... বৰ্ণম অধচ্ হব নোৱাৰে কেতিয়াও ! 

তাৰ খেয়ালী মনতো বুজে সমীক্ষাই ; 

: তোমাৰ লগত সেই ৰিয়ান টাইপৰ লৰা এটাহে মিলিব । 

সিহতৰ ক্লাছত বহি থকা শান্ত শিষ্ট লৰা এটালৈ আঙুলিয়াই দৰদীয়ে কলে । 

নাই.. বৰ্ণমৰ দৰে মাধো বৰ্ণমেই ! এই পৃথিৱীৰ কোনো মানুহেই বৰ্ণমৰ পৰিপুৰক হব নোৱাৰে সমীক্ষাৰ বাবে ।

: বৰ্ণম অধচ্ নহয় । আনতকৈ অলপ বেলেগ মাধো । তুমি বুজি নাপাবা । 

ক্ষীণ প্ৰতিবাদ কৰি সমীক্ষাই কলে ।

: ইছ্...প্ৰেম ছোৱা । এটা কথাও বেয়াকৈ শুণিব নোৱাৰে দেখোন । 

হাতখনেৰে সমীক্ষাৰ কান্ধত মৃদু ঠেলা এটা মাৰি দৰদীয়ে কলে ।

: মোৰ ক্লাছ আছে পি জি বিল্ডিংত । যাওঁ ।

সমীক্ষাই প্ৰসংগ সলনি কৰি কলে । 

: ঠিক আছে । বাই

: বাই ।

দৰদীক তাতে এৰি সমীক্ষা আগবাঢ়িল । আজি তাইৰ খোজত উলাহ ... কিবা এটা অনুৰণন । 

                      ******

"Duniyaa hai mere pichhe

Lekin mai tere pichhe

Apnaa banaa le meri jaan

Haay re mai tere kurbaan"

লাইব্ৰেৰীৰ ওচৰতে কৌশিকক দেখি হাঁহি এটি মাৰি মাথো মাত লগাইছিল সমীক্ষাই । এতিয়া তাইৰ পাছে পাছে কৌশিক আৰু বন্ধু বৰ্গই মিলি কোৰাচ গোৱাদি গাই আহিছে কিছমত বোলছবি খনৰ গানটো ।

এবাৰ উভতি ঘোপাকৈ চাইচে সমীক্ষাই। কিন্তু তাইৰ সেই চাৱনিলৈ ভয় কৰিব লগাকৈ যে ইমান ডেঞ্চাৰ ছোৱালী সমীক্ষা নহয়েই.. সেয়া কৌশিকেও বাৰুকৈয়ে জানে । 

তদুপৰি সিহতৰ বেসুৰা মাত শুণি যেনেতেনেহে নিজৰ হাঁহি ৰখাইছে সমীক্ষাই । এপাকত পুণৰ বাৰলৈ ৰঙা চকু দেখুৱাব খুজি হাঁহিহে দিলে তাই ..

তদুপৰি বৰ্ণমে সতে কথা পতাৰ কল্পনাই কিছু চঞ্চল কৰি ৰাখিছিলেই । 

: ওঠত সেয়া মিচিকি হাঁহি নে বিজুলি ?

কৌশিকৰ তাৎক্ষণিক প্ৰতিক্ৰিয়াই কাণ মুৰ গৰম কৰি দিলে সমীক্ষাৰ । 

: খুনী হাঁহি তোমাৰ .. একুৰা জুই ! 

কৌশিকে উপমাৰে ভৰাই দিছে তাইক । 

: কিয়নো আমনি কৰি থাকা এনেকৈ ?

 সমীক্ষাই কব বিছাৰিছিল । নকলে , কথা বাঢ়িব অহেতুক তাৰ সতে । ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে দ্ৰুত গতিত ক্লাছ ৰুমলৈ হে গল তাই .. ফোপাই যোৱাকৈ খৰকৈ ।

: তোৰ সতে কথা আছে । 

তনয়াৰ কাষত বহি তাই কলে ।  প্ৰায়ে বৰ্ণম আৰু নিজৰ কথাবোৰ তনয়াকে কয় তাই.. তনয়াই আমনি পাই যোৱাকৈ । ক্লাছৰ মাছতো বেগেৰে মুৰ লুকুৱাই দুয়োজনীয়ে পাতি থাকে কথা । অধ‍্যাপক অধ‍্যাপিকা সকলৰো চিনাকি হৈ গৈছেগৈ দুয়োজনী । 

আজিও এফালৰ পৰা দুপৰীয়াতোৰ কথা কৈ গৈছে সমীক্ষাই ।

: কাইলৈৰ কাৰণে মই বহুত এক্সাইটেড্ 

উৎসাহেৰে কলে তাই ।

: দেখি ধৰিব পাৰিছো । 

: হিহি .. 

হাঁহি নুগুচিবই যেন তাইৰ ।

: ইমান ভালপাৱ যেতিয়া কৈ নিদিয়' কিয় ?

: সি যে নুসুধেই । 

: সি সুধিলেহে কম বুলি ভাবি থাক এতিয়া । এনেকৈয়ে এদিন কলেজ শেষ হৱ । তেতিয়া পস্তাবি তই..

তনয়াৰ কথাষাৰে ভবাই তুলিলে সমীক্ষাক । এনেকৈয়ে যদি এদিন সমাপ্ত হৈ যায় কলেজৰ দিনবোৰ ... 

এনেকৈয়ে যদি আধৰুৱা হৈ ৰয় কথাবোৰ । 

ছেহ... কিযে এই ছোৱালী হোৱাৰ লাজ । 

ছোৱালীয়ে যে প্ৰথম খোজটো দিব নোৱাৰে সম্বন্ধ এটা আগবঢ়াই নিবলৈ ।

: এটা কথা ক'ছোন ...

কিবা এটা ভাবি তনয়াক সুধিলে সমীক্ষাই ।

: কি ?

: মই যদি ছোৱালী জনী হৈ ফাৰ্ষ্ট ষ্টেপটো লওঁ.. বেয়া হব নেকি ? 

: মুঠেও নহয় । 

তনয়াৰ কথাষাৰে সাহস দিলে তাইক ... একবিংশ শতিকাৰ ছোৱালী সিহত । এতিয়া আৰু এলান্ধুকলীয়া নিয়ম ভাঙিবৰ সময় হৈছে । 

ভাবি থাকে সমীক্ষাই... ভাবি ভাবি গঢ়ি থাকে মনৰ কাৰেঙ ।

ক্লাছৰ পাছত অচিনাকি নাম্বাৰ এটাৰ পৰা ফোন আহিল তাইলৈ ।

: হেল্ল '

: হেল্ল' সমীক্ষা শৰ্মা হয়নে ? 

ইথাৰৰ তৰংগৰ সিপাৰে এটি নাৰীকণ্ঠ ।

: হয় কওক..

: মই ফিল'ছফীৰ HOD বাইদেৱে কৈছো ।

ভৰি কপিল সমীক্ষাৰ.. কিবা ভুল কৰিলে নেকি বাৰু তাই ?

                           *****

আগলৈ..

✍️Sangeeta Devi , Jorhat

( Love & Gratitude to all the Readers!🌸)